حتی ما مردان هم وقتی ببینیم یک رفیق، جز ناله و دلتنگی نسبت به عشقش حرفی نداره، ازش خسته می‌شویم. حتما شنيده ايد كه مردان تربيت ميشوند كه آخ نگويند، گريه نكنند و از اين اشتباهات معروف تربيتى، ولى روى ديگر قصه چيست ؟ ظهور مردانى كه فقط ماجراها را از بعد عاطفى ميلينند ( عشق، غم، خشم …) اين مردان در فضاى مردانه كه طرد می‌شوند زيرا مرز ندارند اما در فضاى زنانه چى؟
اينجا هم از چشم زن مى‌افتند
در رابطه خوب، اشکالی‌ندارد درد و دل کنی، ولی نه زیاد،
اینکه مردی خودش را قربانی جاه طلبی‌های مدیرعامل و کلاهبرداری سایر خناثان ببیند و به زن و بچه و رفقایش هم این تصویر را نشان دهد، یک کابوس است
هم «سکوت عاطفی» هم «سلیطه بازی در احساسات» روند بلوغ روانی تو را به تعویق می‌اندازند و تو را تنهاتر می‌کنند
مخلص
