یکی از درس‌های بزرگ زندگی‌ام این بود که آدم‌هایی که می‌توانند راحت بخندند و بخندانند، هم دلنشینند هم باهوش و این شد که تا تونستم کاریکاتور دیده‌ام و جوک‌های مختلف ملل و اقوام مختلف را شنیده‌ام و حتی برای اطرافیانم گفته‌ام طوریکه یک زمانی یک کاغذ بزرگ تاشده داشتم که به شکل رمزگونه، اول همه جوک‌های خوبی را که بلد بودم توش نوشته بودم و سال‌ها تو دورهمی‌های امن فک و‌فامیل معرکه میگرفتم… (بعدها گم شد و البته که فرهنگ جوک گفتن با آداب و اطوارش کم کم از بین ما رفت و بیشتر جوک‌ها مبدل شد به نوشته‌های تلگرامی و ….)
