كارگردان: Galder Gaztelu-Urrutia
داستان را دارم لو می‌دهم؛ اگه ندیدید تا الان و بعدا حس دیدنش را دارید، بعدا بیایید سراغ این پست
وقتي اولين فيلم يك كارگردان اينقدر تفكربرانگيز باشد، جای تحسین دارد و البته نگرانی که در اولین موفقیت خود دفن بشود.
فیلم حفره El hoyo اسپانیایی است و كل فيلم درباره يك زندان مانندى است عمودى که سلول‌ها تا بینهایت روی هم قرار دارند با حفره‌ای ۲ در ۲ متر در وسط که همه سلول‌ها را به نوعی به هم متصل می‌کند؛
از آدم‌ها قبل از ورود به این حفره سوال می‌شود چه غذایی دوست دارند؛ و آدم‌ها مجازند یک شیب دوست داشتنی خویش را به داخل بیاورند.
غذا روزانه از طبقه یک (بالای بالا) توزیع می‌شود تا به پایبن‌ترین طبقه برسد (عملا طبقه پنجاهم فقط ظرف خالی می‌ماند زیرا بالایی‌ها نه به اندازه نیاز خود، بلکه سهم عمده پایینی‌ها را هم می‌خورند.)
ما با یک شخصیت روشنفکر کتابخوان وارد داستان می‌شویم و با کنجکاوی و کمی ترس دنبال کشف داستان حفره می‌گردیم و تکه به تکه پازل ذهنمان پر می‌شود.
هر ماه طبقه تو عوض می‌شود و چه بسا برای زنده ماندن، غریزی‌ترین کار را می‌کنی (خوردن هم‌سلولیت)
کم‌کم زندانی‌ای که ما با او وارد داستان شده‌ایم، سعی می‌کند به بقیه یاد دهد که لازم است به حرف هم گوش کنیم تا مشکل را حل کنیم؛ برای اینکار به زور هم متوسل می‌شود.
