یکی از چیزهایی که باعث می‌شود
یک نفر دچار فروپاشی روانی گردد
این است که قهرمان‌های زندگی اش
را برایش بی‌معنا کنیم؛ یعنی درباره‌ی
کسی که از او انرژی، جان، زندگی و
انگیزه می‌گیرند، به او دلبسته‌اند و
الگو است، بگوییم فلانی که بی غیرت
است، وطن فروش و بی ناموس است.
خب وقتی قهرمان های یک آدم را ازاو گرفتیم، وقتی لنگری نداشت، خیلی راحت می‌توانیم هرچیزی را روی او پیاده کنیم!
جامعه هم همینطور است؛ آدم هایی که مسئولانه زندگی می‌کنند، کار می کنند ستون‌های یک جامعه‌اند. اگر
شما هم از این آدم ها هستید، بدانید که افراد زیادی با اعتماد به شما است که می‌توانند قشنگ زندگی کنند؛ شما
می‌شوید ستون زندگى آدم‌ها، و این نقش بزرگی است که خداوند به شما داده است، اینکه اراده می‌کنید
درست زندگی کنید و تعدادى ديگر به درست زيستن شما، درست تر ادامه می‌دهند.
لنگر بودن با تكيه گاه بودن فرق دارد، كافيست خودت، بهترين خودت باشى. مسووليتی‌ست غیر مستقیم تر.
