باران این شهر،
آشوبیست به جانی که ابریست،
ولوله ایست به شانه های سنگین،
شعله ایست به دل‌های تنگ
و مژده ایست بر کسانی که دانه امیدی در بیابان زندگی کاشته‌اند،
به امیدی
و شوقی
سرتان سلامت هر جای عالمید
چه دانه‌ای کاشته‌اید در مزرعه زندگی؟
پ ن:
به جای « مرد باران دیده» مینوشتم «کچل خیس خورده» خیالتون راحت میشه؟😈
اونوقت اون شعر زیرش چطوری سروده میشد؟😰
با این نوناتون😜
