جامعه قربانی سرمایه داری به زنان فشار می آورد که به میزانی که عنوان و مدرک و درآمد دارید، با ارزشید و طبیعتا ازدواج و مادرشدن و خلق کردن و خانه داری مانع ارزشمندی شماست!
امروز زنان ما در حال از دست دادن «زنانگی» خودشان هستند؛ پا به پای مردان، دوش به دوش مردان در حال تلاشند.
از دختری می پرسم: رؤیای ۲۸ سالگی ات چیست؟
در جواب من می گوید: دوست دارم شرکت خودم را داشته باشم، دوست دارم اتومبیل و خانه ی خودم را داشته باشم … مثل ما مردها! … همانطور که ما با دستاوردهای مان احساس مردتر بودن داریم و مردتر شدن برایمان مهم تر از انسان تر شدن است، دخترانمان هم دارند سعی می کنند مرد شوند! و نظام ارزشی مردان را بر وجودشان حاکم کرده اند؛ دستاورد و رشد و پیشرفت هایی از این دست!
تاریخ را ببینید؛ به مادر بزرگ ها نگاه کنید؛ آیا آن ها شادتر بودند یا ماها؟ آیا زنان برای شاد بودنشان باید دکتری می داشتند؟ باید خانه و امکاناتی از این دست می داشتند؟ آیا رضایتمندی زن در گرو داشتن چنین امکاناتی منحصر شده است؟
به نظرم دختران ما در حال طی کردن یک راه اشتباه هستند! راهی که ما مردان را در میانسالی به افسردگی و خمودی و دل آزردگی کشانده، دختران ما را در سنین کم تر به خستگی، به خستگی و به خستگی می کشاند.
ما هیچ راهی نداریم به جز اینکه «زنانگی» را در مردان و زنانمان زنده کنیم.
زنانگى( آنيما) يعنى احترام به طبيعت، بيان احساسات، وجه شاعرانه حيات، مادرى و تغذيه درونى و حمايت از ضعيف تر
#دکترشیری
