درسته شما بیشتر مرا معلم دیده‌اید ولی من در ٢۵ سالگيم طب را تمام كردم،
اگر در کارم توفيق دارم به خاطر طرز فكريست كه طبابت می‌آموزد.
اساتيدم به من آموختند درد را بفهمم و بكاهم
اين جمله ساده، قطب‌نماى من در ادامه زندگيم شد و هر آنچه بعدا آموختم یا کار کردم بر اساس همین آموزه بوده است.
هزار بار دیگر هم که برگردم به دبیرستان، پزشکی را انتخاب می‌کنم و محیط پررقابت و سختش را که من را در زندگیم یک تکاور جان‌سخت بار آورد.
الان در یک سازمان
در کلاس دانشکده
در یک جلسه کوچینگ
در یک نوشته،
دنبال فهم مساله و سپس حل مساله‌ام
احترامم را نثار همه زحمتكشان سرزمينمان خصوصا اطبا می‌دارم؛ بخصوص بزرگواران شش ماه گذشته مبارزه با کرونا
و درود میفرستیم به روح پرسنل درمانی درگذشته در اثر کرونا
پ ن
دکتر حسن عشایری (مغز و اعصاب) و دکتر مهرداد افتخار و میرفرهاد قلعه‌بندی (روانپزشکی) دکتر سید محسن رضوی (هماتولوژی) را نماد اطبای متفکری می‌دانم از ایشان، زندگی هم آموختم.
