آيا به عنوان مردى نسبتا سنتى با كاركردن خانم موافقم؟
من با رشد هر انسانى و هر كارى كه به رشد و موثربودن انسان مرتبط باشد موافقم. زن و مرد هم نداره، چه كار دائم چه پاره وقت چه خانه دارى
اما حواسم هست كه سرمايه دارى جديد خيلى اوقات كه از حق كار زن دفاع می‌كند، تا جايى دفاع مي‌كند كه نيروى كار دقيق‌تر و كم توقع‌تر و كم خطا تريه با دستمزد كمتر از مرده؛
اگر بنا باشد صداى اون زن در وضع قوانين هم شنيده بشه، يا زن اعلام كند شايستگى، ملاك پرداخت حقوق بشه نه جنسيت و … عملا می‌بينى حمايت‌هاى رده بالا قطع می‌شود.
ما بين اين تفريط و افراط گير كرده‌ايم؛
اما من جرات دارم كه بگويم وقتى عده اى از مردان جامعه ما، پرداختن به حقوق يك زن را امرى ” زنانه ” می‌دانند نه ” انسانى”عملا اينقدر زن فرسوده می‌شود كه ناى حرف زدنش نماند.
كمك كنيم زنان ميهنمان پيشرفت كنند، شاغل، خانه دار؛ هر دو بايد احساس كنند موثرند؛
زنان شايسته زيادى می‌شناسم در دهه چهارم زندگيشان كه ” خسته اند ” از كار و كار و رشد موقعيت و … آيا بايد كمتر كار كنند و كمى به خود برسند؟ شايد بله، چطور؟
اگر مرخصى بگيرد كه متاسفانه همكارش بلافاصله متهمش كند به كم كارى و زيرآبش را بزند چه فايده؟ اينجاست كه ميگويم همه بايد كمك كنيم كه زن اگر كمتر كار كرد دچار ناامني‌هاى مختلف مالى و موقعيتى نشود
اگر در جایی از کره زمین دیدی زنی از فرط جنگجویی و کار وزحمت، «فرسوده» یا «مثل مردها» شده است، بگرد و ببین که در آن حوالی یا «مرد» کم است یا «نامرد» زیاد!
به خانمى كه خسته است می‌گويم زندگى مسابقه نيست، به خودت مجوز بده با غير از كاركردن هم از وجودت لذت ببرى؛
به آقا ميگم جلوى نامردها را بگير
مخلص
