امتیاز مطلب
سيد سهيل رضايى گرانمايهام، برايم ميگفت “وقتى به پسرم نگاه ميكنم و بزرگ شدنش به سمت نوجوانى، به خودم يادآور میشوم كه اين پسر چند سال ديگه بيشتر ميهمان ما نيست و میرود دنبال ساختن زندگى خودش و گهگاه همديگر را خواهيم ديد، به همين خاطر قدر هر لحظه بودنش با من و مادرش را میدانم”
من نيز وقتى به فرزندم نگاه میكنم، حرفهاى عمو سهيلش را در ذهنم مرور ميكنم و قدر لحظاتى را كه با ماست بيشتر میدانم.
مطلب دوم
امروز سالگرد ياسركاشانيان است كه شما نميشناسيدش؛ پدر يكى از همكلاسیهاى رسا بود،
پر بود از نشاط زندگى و رفاقت با بچه ها،
در بين ما عشق و نشاطی به جاى گذاشت كه هيچ مرگى ياراى آنرا ندارد كه آن مرد نازنين فراموش شود.
براى والدين و همسر گرانقدرش و پسران نازنينش اميركيان و اميرحسين، نور بيشتر میطلبم.