سررسید امسالمه،
سه ماه از سال گذشته،
بالاخره جرات می‌کنم ببینم چقدر از کارهایی که بنا بوده تو سال جدید انجام بدهم، پیش برده‌ام؛ نمره‌ای که به خودم می‌دهم ۱۴ است؛ اون شیش تایی که نتوانستم انجام بدهم اولش مثل عذابِ مذابه تو وجودم،
بعد دست از ملامت خود می‌کشم،
می‌پذیرم محدودیت‌هایی هم دارم که
مال سنه،
مال ساده‌انگاریه،
مال محیطه، مال شانسه،
مال مریضی و …
تنها با کمی شفقت بر خود است که می‌توانم جرات کنم برگردم به بازی، اشتباهاتم را كم كنم.
وقتی محدودیت‌های خودم را می‌پذیرم،
به بقیه هم فشار الکی وارد نمی‌کنم
اینها میشه کم‌کم من بهتر
زندگى و خانواده‌ات بهتر می‌شوند،
كمتر سخت می‌گيرى
سبك‌تر می‌شوى…
