امروز صبح كتاب تازه‌شان را تهيه كردم: فرهنگ و مردم
تقريبا يك قرن زيست،
نزديك به نود و پنج كتاب نوشت و ترجمه كرد،
از دارالفنون فرستاده شده بود سوييس و روانشناسى خوانده بود، مستقيما در ژنو شاگرد پياژه بود؛ بقدرى بااستعداد و مولد دانش بود كه توجه محافل فرهنگى ايران زمانه خويش را جلب كرد،
به او در ايران خانه‌اى دادند و تا وقتش صرفا جهت تحقيق و تتبع در فرهنگ ايران زمين و اسطوره‌شناسى صرف گردد،
بعد از انقلاب، به خاطر عضويت در بخش علمى بنياد فرح پهلوى، مغضوب عليهم شد و خانه‌اش ازش ستانده شد، حقوقش هم قطع شد، بعضى ناشرين وقت هم كم لطفى كردند و حق انتشار آثارش را ندادند؛
نق و ناله نزد،
عقده‌اى نشد،
رنج عظيمش را به گنج عظيمترى تبديل كرد،
خانه نقلى و دور از تشريفاتى در مهرشهر داشت و همسرى بسيار فرهيخته، مدير سابق كتابخانه تالار رودكى
در همان خانه تا ٩٥ كتابش را نوشت،
يك روز عصر، از روزبه كياييان نشر چشمه، تلفنشون را گرفتم و تماس گرفتم؛ از همسر گرانقدرشان، لاله خانم اجازه گرفتم با تعدادى از دانشجويان به ديدنشان برويم كه رخصت دادند؛ يك ادكلن هرمس تخ از اونور آب آورده بودم كه با ذوق جهت چشم روشنى اين ديدار بى نظير، تقديمشان كنيم.
يكساعته چند تا ماشين آتيش كرديم راه افتاديم كوچه پس كوچه هاى مهرشهر به دنبال كعبه فرهنگى ايران؛
خانه‌شان كوچك ولى تجسم تاريخ هنر و فرهنگ ايران بود،
تابلوهاى زيباى نقالى، كتابخانه و ميز نوشتن و ذره‌بين و …
يونگ را عليرغم تذكر جدى پياژه، سال ١٩٦٠ ديده بود؛ با خنده بهمون گفتند: “مرتيكه عجب جبروت و شكوهى داشت”
امكان نداشت كسى اين مرد را ببيند و عاشق ادبيات، فرهنگ و اسطوره نشود
جلال ستارى، نماد فرهنگ اين سرزمين است، همانقدر مرتفع، مظلوم و غنى
روحشان شاد
#دكترشيرى
عكس‌ها را حسن زرنگيان عزيز از منزل و اتاق مطالعه استاد جلال ستارى با اجازه خودشان تهيه كرده است
كتاب شاهكار درباره ايشان به تتبع و قلم جناب ناصر فكوهى منتشر شده است
– دو كتاب شاهكارشان براى عموم
-سيماى زن در فرهنگ ايران
-در بي‌دولتى فرهنگ
كتاب آخرشان : فرهنگ و مردم
ناشر عمده آثارشان
نشر مركز
نشر چشمه
– دو سه بارى شرفياب شدم خدمتشان، تا عمر دارم فراموش نمي‌كنم اين سرزمين چه لنگرهايى دارد و چه مسووليتى بر دوشمان سنگينى می‌كند
