شما دهه بيستى‌ها، چنان سرزنده و باشكوهيد كه هوش از سر آدم می‌پرد؛
آقاجانم؛
مهمترين سال‌هايى كه بنا بود ثمره زحمات جوانى را بچشيد، افتاد به انقلاب و جنگ و محروميت و تحريم و ندارى و … ما نمی‌توانيم جبران كنيم اين سال‌ها را كه به عشق ما، تاب آورديد و حتى گله‌اى هم نكرديد،
✔️ كودك بودم و شما قلعه الموت مي‌خوانديد و خواجه تاجدار و تيمور لنگ و البته دزدكى كتاب پليسى خواندن‌هاى من را هم زيرسبيلى رد مي‌كرديد (كتاب‌هاى اميرعشيرى و پرويز قاضى سعيد)
✔️ مدتى پژو پونصد و چهار دنده فرمونى داشتيد و به من رانندگى ياد می‌داديد و من چقدر فخر ميفروختم كه دنده عوض كردن بلدم،
✔️ خوشحالم از جوانيم اين سعادت را داشتم كه از تايلند تا مدينه 😉كنارتان باشم و از بزرگواريتان بياموزم، برايتان بهترين جوك‌هاى زندگيم را بگويم و خنده‌هاى از ته دلتان را ببينم
✔️خدا مي‌داند در آن صبح عيدفطر كه پسر تازه متولدم را در آغوشم نهادند، تازه فهميدم فرزند شما بودن يعنى چه، حيف كه هيچ كلامى قادر به توضيح اين حس مردان نيست
✔️اميدوارم لايق تداوم نسب و ذريه شما بمانم كه باشرافت زيستيد
دعاى اميرالمومنين نثار سربلنديتان كه عزت و شرافت من هستيد
روز مرد بهانه ايست كه به سه مرد دوست داشتنى كه خيلى هاتون بارها در كلام من نامشان را شنيده ايد، تبريك بگويم، مردانى كه اين زندگى را جايى بهتر براى زيستن ما كردند:
استاد حميدعجمى
سيد سهيل رضايى و محمدرضاشعبانعلى
