به فرزندانمان چه میدهیم؟ چه میخواهیم بدهیم؟ که میخواهیم بشوند؟
نگرانیهایمان؟
خنده هایمان؟
زندگی نزیستهمان؟
حسرتهایمان؟
امید و رویایمان ؟
کاشک میتوانستیم رنجهای آینده را از فرزندانمان دور کنیم؛
شاید تنها کاری که از دستمان برمیآید اینست که در رنجهای امروزمان عقدهای نگردیم
حتی اگر ترک برداشتهایم،
موظفیم نگذاریم بچه ها درهم شکستگی ما را ببینند،
موظفیم
