آیا دخترها هم می‌توانند به خواستگاری فکر کنند؟

نمى‌­توانيم به طور قطع بگوييم دخترها پيش قدم بشوند يا نه؛ فقط می‌­توانيم درباره يك گروه مشخص سنى صحبت كنيم. ضمن اينكه همين سوال، پنج سال قبل يا حتى ۱۰ سال بعد جواب‌هاى متفاوتى داشته و دارد. الان پسرهاى دهه۷۰،۶۰  با دخترهايى روبه ­رو هستند كه فرديت وسيع‌­ترى دارند. نسلى از زنان را داريم كه درس خوانده ­اند، دنيا را گشته­ اند، استانداردهاى جديد در زندگى­‌شان دارند و در خيلى از جاهاى زندگی­‌شان نسبت به قبل انتخاب­‌هاى بيشترى دارند. خود به خود اين توانمندى انتخاب به مسئله ازدواج هم می­‌رسد.

سوال اين است، آيا اين دختر بايد انتخاب بكند يا نكند؟ اگر انتخاب نكند و تن به ازدواج سنتى بدهد، تا حدى با فرديتش ناسازگارى دارد و احساس كالا بودن دارد. او خيلى مرد را در تفاوت آنچنانى با خودش نمی‌­بيند و بنابراين جايگاه انتخابگرى را به او نمی­‌دهد. در صورتى كه قبلا اين جايگاه را می­داد. چون مرد خيلى دنيا ديده‌­تر از او بود و مسووليت اجتماعى داشت .اما الان اين موقعيت­ ها يكسان است. پس جامعه زنان‌ه­اى كه ما الان داريم درباره­‌شان صحبت می­‌كنيم، جامعه خيلى متفاوتى با جامعه قديم زن­هاست. اما نكته ظريف اين است كه همين دخترها اگر به سمت ازدواج سنتى هم بروند، خيلى اوضاع حادى برايشان پيش نمی‌­آيد و مشكلات زيادى ندارد. هر چند كه سنت­گرايى در اين نسل تا حدودى از مد افتاده .اين در حالى است كه ازدواج سنتى قابل نقد است، اما قابل نفى نيست.

گيج می­‌شوند، نمی­‌دانند چه كنند!

سوال دقيق­تر اين است كه در جامعه ما، اگر دختر به پسر موردعلاقه­‌اش ابراز علاقه كند،چه می­‌شود؟ بايد گفت كه زن در جامعه فعلى ما نسبت به مرد غير سنتی­‌تر است. چون ميزان تاثير مدرنيته در زنان خيلى بيشتر از مردان است. به نظرم زن اگر به مرد ابراز علاقه كند، بازخورد خوبى نمی‌بيند. مردهايى كه اين موضوع را درك كنند، خيلى كم هستند .البته اگر مرد فهميده باشد، اين ازدواج‌­ها خيلى موفق هم می­‌شوند. اين مردها، مردهايى هستند كه در خانواده فرق اطاعت کورکورانه از خانواده و احترام به خانواده را تشخيص می­‌دهند.اما واقعيت اين است كه اكثر مردهاى ما پسر بچه­‌هاى بزرگى می­‌شوند و در برابر چنين موقعيتى نمی‌دانند چه كنند. طبيعى است سوال بعدى اين باشد كه اگر مرد سنتى با چنين موقعيتى روبه­‌رو شود، چه واكنشى نشان می‌­دهد؟ هر چند حكم كلى نمی­‌شود داد اما اغلب، در مورد دختر اشتباه فكر می­‌كند و جوگير می­‌شود .به جاى حس«من خوب هستم»، ناگهان حس «من خيلى خوب هستم» را تجربه می­‌كند و اگر زمينه خودشيفتگى هم داشته باشد، خيلى وحشتناك می­‌شود. مردهاى ما عادت به شكارچى بودن دارند و اينكه شكار با پاى خودش به سراغشان بيايد، خيلى برايشان خوشايند نيست .البته اين مرد، يك را در هيچ جاى ديگرى تعريف نكرده.  ما براى اين موقعيت، مردى می­‌خواهيم كه فهميده و مودب باشد و در عين حال، بعضى جاها بتواند نقش مدير مقتدر را بازى كند.

زندگى مدرن ، ازدواج سنتى!

ما بايد بدانيم كه داريم در مورد كدام زن و مرد صحبت می‌­كنيم. خيلى از مردها منطقى هستند و ابراز احساسات زن برايشان تعريف شده است. البته بيشتر دخترهاى ما در اين موقعيت ­ها به فاز انفعال ‌می‌­روند و ناخواسته نمی­ گذارند اتفاقى بيفتد. آنها در عين حال كه در جامعه رشد كرده­ اند، نمی­خواهند اين موقعيت را به ديگر ابعاد زندگى مانند ازدواج وارد كنند و ترجيح می­دهند ازدواج را همچنان سنتى و محافظه­ كارانه نگه دارند. رويه ­اى كه كار را هم براى خودشان و هم پسرها سخت می­كند. به نظر من مرد هميشه بايد سكاندار كشتى زندگى باشد و زن هم تا هر جايى كه می­خواهد رشد كند، اما اگر رشد تا حدى باشد كه در هيچ كشتی­‌اى جا نشود، حماقت است.

در اين صورت، ما بايد به دختران موفق مجرد بسنده كنيم، دخترانى كه بعدا خيلى تلخ می­شوند. هنرى ميلر در مورد زنان آمريكايى می­گويد: «آنها همه چيز دارند به جز زنانگى!» از طرفى، وقتى داريم درباره يك دختر كه ممكن است به مرد مطلوبش ابراز علاقه كند صحبت می­كنيم، قطعا آن مرد هم در همين طبقه است و رفتار منطقى دارد. اين زن بايد به مرد حق بدهد كه ممكن است او را نخواهد و اين هيچ ربطى به ابراز علاقه از طرف زن ندارد. جامعه ما در اين بحث خيلى خردسال است و ماجرا بيشتر به شكل آزمون و خطا دارد پيش مى­‌رود.

حد وسط را بايد پيدا كرد

بين ابراز علاقه مستقيم و شيوه سنتى يك حد وسطى هم وجود دارد؛ مثلا من به عنوان يك دختر در آستانه ازدواج وقتى يك پسر مناسب را می­‌بينم، بايد به او بفهمانم كه به او علاقه دارم. نه با اين شكل كه بروم بگويم من به شما علاقه دارم، مثلا با تعريف كردن از شغلش، عكسش. بايد خاص بودنش را به او نشان دهم. در همين حد كافى است؛ مثلا با جمله­ اى مثل اينكه: «تو اين كلاس يك نفر هست كه آدم مطمئن باشه می تونه ازش جزوه خوب بگيره.» متاسفانه نگاه دخترهاى ما به پسرها خيلى دبيرستانى است. البته اين قابل انكار نيست كه بعضى از پسرها واقعا رفتار دبيرستانى دارند اما بايد توجه كنيم كه اگر نگاه ما به پسرها دبيرستانى باشد، آنها هم هميشه در همان حد و اندازه ظاهر مى‌­شوند. نكته مهم بعدى اين است كه كل اين بحث در مورد سنين مختلف متفاوت است. مسلما اگر يك دختر ۲۵ ساله، يك پسر را مطلوب زندگى­ اش ببيند، بايد بيشتر ابراز علاقه كند و حتى از روش مستقيم هم استفاده كند اما اين نسخه در مورد دختر ۲۰ ساله درست نيست. پيشقدم شدن دختر در سنين پايين مخرب است.