در پاسخ به اين سوال كه ازدواج ها سنتى باشد يا غيرسنتى، بايد گفت كه آمارها هم در مورد ازدواج هاى سنتى جواب‌هاى خوبى می‌دهند و هم در مورد ازدواج‌هاى غيرسنتى. خطا در هر دو سيستم هم وجود دارد و هيچ كدام به تنهايى خالى از اشكال نيست. البته تكليف كسى كه در روش سنتى پا پيش مى گذارد از اول مشخص است؛ طرف براى ازدواج آمده اما در روش غيرسنتى تازه هر دو طرف می‌خواهند همديگر را بشناسند و ببينند به درد ازدواج با هم مى‌خورند يا نه؛ يا حتى اصلا مى‌خواهند ازدواج كنند! اين روش غيرسنتى منوط به صرف كلى زمان و هزينه است كه آخرش ممكن است به ازدواج هم نرسد. بعد از اينكه آدم‌ها در اين نوع از رابطه به جاى خاصى هم نرسيدند، زخم هاى عاطفى ممكن است به وجود بيايد. طرفى كه طرد شده بعد از پايان رابطه احساس مى كند آدم اندكى شده.
از طرفى، از نكته‌هاى مثبت شيوه سنتى پاداش اجتماعى‌اى است كه طرفين مى‌گيرند. فراموش نكنيم كه ازدواج، عشق و عاشقى به معنى مصطلح ما نيست، علاوه بر اينها يك قرارداد حقوقى است. در بحث ازدواج به شيوه سنتى ممكن است حظ و شور عاطفى كمى پايين بيايد، ولى در عوض امنيت روانى بالا مى‌رود كه چيز كمى نيست. هر چند شيوه‌هاى سنتى معايبى هم دارند؛ يكى اينكه پرهزينه‌اند و اين هزينه به معنى خريد گل و شيرينى نيست، در اين شيوه استرس ديده شدن و پسنديده شدن در هر دو طرف وجود دارد. معمولا دختر و پسر به واسطه يك معرف به هم معرفى مى‌شوند يا خانواده پسر خودش دست به كار مى‌شود كه مورد مناسب ازدواج را پيدا كند. اما در شيوه غيرسنتى سرعت بالاترى براى انتخاب گزينه مورد ازدواج وجود دارد، يعنى مى‌شود آدم‌هاى بيشترى را ديد و بررسى كرد. هزينه اوليه پايين اين شيوه و ابزارهاى مدرنى كه به كمكش مى‌آيد، اين شيوه را نسبت به روش غيرسنتى خوش دست‌تر مى‌كند كه البته خالى از آسيب نيست.
دكترشيرى
