پسران امروز، ازدواج نمیکنند ؛
نمی تونند یا نمیخواهند؟!!! ١-به نظرم اونهایی که میتونن ولی نمیخواهند بیشترند ،اينها با دختران زیادتری معاشرت میکنند و سختی رابطه را تحمل نمیکنند زیرا راه راحت تر مقابلشون هست و آن آدمهاى جدید است ( مدل نوجوان ابدى)
٢- انگارى بخشى از آدمهای نسل جدید نمیخواهند هیچ سختی بکشند :
تو دانشگاه جزوه خلاصه به جای textbook،
تو خونه هاشون غذای حاضری به جای لذت آشپزی،
یادگیری زبان در خواب (!) به جای مطالعه و لغت یابی،
آمپول استرویید و سوماتوتروپین به جای تغذیه و تمرین مستمر بدنسازی …
در همين راستا اين افراد ازدواج هم نميكنند زیرا همه چیز با هزینه کم و بی مسوولیتی فراوان براشون فراهمه !
٣-خانواده هاى اين پسرها هم متاسفانه احساس خطری نمیکنند ؛ داشتن نوه و توسعه خانواده هم ظاهرا به امرى فناتيك و اُمُلى مبدل شده 😔 .
٤-بعضی هاشون نیز كه رفته اند زندگی مستقل تشکیل داده اند – كه ميتواند قابل دفاع باشد- اما متاسفانه مجردی قشنگی ندارند. هرج و مرج و اعتیاد به کار و خلوتهای پر از تلخی، مدلى وارداتی از مردان تنهای دهه ۱۹٨٠ غرب که در بهترین شرایط ختم بشه به مهمونی gathering آخر هفته ای و روند تکراری بی نتیجه…
.
٥- بعضيها نيز به مشكلات اقتصادى و استغال اشاره درست و نتيجه گيرى غلط دارند : نگاهى به تاريخ ايران بيندازيد، پدران و مادران ما با امكانات بسيار كمتر ازدواج كردند و زندگى ساختند با هم از حداقلها، بنده معتقدم كه يك خطاى ذهنى مركزى تو مردان و زنان نسل فعلى ايجاد شده كه با انتظارات عجيب از خود ميخواهند ازدواج را شروع كنند
.
راه حل :
١-نسخه واحد نداريم
٢-مزاياى غير تبليغاتى ازدواج را گوشزد كنيم ( رابطه جنسى امن ، مقبوليت احتماعى و خانوادگى بيشتر ، فرزنددار شدن ، معنادار بودن متفاوت در رشد فردى)
٣-آسيب شناسى بيشتر مجرديهاى تهى
