پرسش و پاسخ شماره ۳۲

امتیاز مطلب

سلام دکتر؛ من یک جوان متأهل ۲۶ ساله ام که فکر می کنم از نظر ذهنی الان ۴۰ سال بر من گذشته. با هدف و شوق درس خوندیم، لیسانس مهندسی نفت گرفتم، پارتی نداشتیم نشد بریم تو صنعت، بعدش MBA خوندم از طریق دوره های آزاد، چندسالی برای شرکت کار کردم و الان که ۶ ماهه کسب و کار خودم رو راه انداختم و خیلی همه چیز داشت خوب پیش می رفت سعی می کردم که مفید باشم و به درد بخور برای جامعه و اطرفیان و … این شد اوضاع حالمون و کشور و واردات و یورو …. چه کنیم که اعتقادمون به موندن و ساختن از دست ندیم؟ چه کنیم که هدف ها و آرزوهای شخصی و گروهی و ملی مون رو حفظ کنیم؟ چه طوری خسته نشیم و بهم امید بدیم؟

پاسخ به سوال

اشتراک گذاری

اشتراک گذاری در whatsapp
اشتراک گذاری در telegram

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

مطالب مرتبط

پرسش و پاسخ شماره ۳۲

مطالب مرتبط