در سيستم غيرسنتى ازدواج، تشخيص اينكه هدف طرف مقابل براى شروع و به انجام رساندن رابطه چيست، سخت است و اين ميان راهزن هم كم نيست. وقتى پا در شيوه غيرسنتى میگذاريم بايد مهارت هاى ارتباطى خاصى را به خوبى بلد باشيم؛ تشخيص نامزدى هايى كه خطرناك خواهند شد، تشخيص اينكه بعضى آدمها اصلا به بلوغ ازدواج نرسيده اند، كار راحتى نيست. وقتى وارد معاشرت شديم بايد خوب نگاه كنيم ببينيم اين آدم، آدم ازدواج هست يا نيست، فكرهايش را با خودش كرده، بلاتكليف نيست، مى تواند مسووليت بپذيرد، اختلال خاصى را با خودش حمل نمى كند؛ اعتياد هيجانى ندارد، يعنى از چيزهاى جديد به سرعت سير و خسته و دلزده نمى شود. اين اعتياد هيجانى مى تواند نسبت به هر چيزى باشد؛ كتاب، موسيقى، كار و حتى آدمها؛ براى اين نوع آدمها، آدمها به سرعت تمام میشوند و تازگى شان را از دست میدهند. آنهايى كه اعتياد هيجانى دارند فقط به دنبال تازگى و هيجان تجربه چيزهاى جديد هستند. بايد بررسى كرد اين آدم به بلوغ عاطفى برقراركردن يك رابطه رسيده يا نه؛ يعنى خودش آن قدر عمق پيدا كرده كه بتواند يك رابطه را عمق بدهد يا نه. بايد مراقب بود اين تعميق يكى نقاب يا يك توهم نسبت به عميق بودن نباشد. كسى كه نقاب عميق بودن مىزند فرصت نمى دهد رابطه به تعميق برسد؛ هر رابطه اى يك دوره خوشخوشان دارد كه همه احساسات خوب و مثبت به طرف مقابل نسبت داده مى شود، ولى با گذشت زمان هر چه واقعيت پررنگتر شود، اين احساسات فروكاسته خواهد شد. مجموعه اينها و البته چيزهاى ديگر، يعنى مهارتهاى ارتباطى موثر كه در روش غيرسنتى بايد به خوبى بلد بود و به كار برد. به ويژه مهارت انتخاب همسر كه اگر كسى بلد نباشد، نه در شيوه سنتى موفق مى شود و نه در شيوه غيرسنتى و بعد از مدتى هم بسيار آسيب پذير مى شود.
#دكترشيرى
