بلال را میداد سی شیلینگ، نه هزار تومان ما و خیلی سفت‌تر و طلایی‌تر از بلال‌های خودمون بود، قشنگ دندون آورد پایین ولی برای رفع گشنگی خوب بود.
باران‌های موسمی بدون اینکه سردت بشه، از ویژگی‌های این سفر بود.
ما در کنیا تهیه آب آشامیدنی برای مردم را بسیار سخت یافتیم، به جز بعضی مناطقمون، کشور ما در این زمینه اوضاعش در مجموع خیلی خوب است.
برق را هم در ایران بسیار بهتر از کنیا یافتیم؛ در بسباری از مناطقی که رفتیم، عملا با تاریکی هوا باید می‌خوابیدیم زیرا نور ۱۰ واتی بیشتر نداشتیم (تو هتل!)
بلاله به من امید میداد، چی به شما امید میده، کوچیک؟
