۱. امام حسین موقع قیام می‌پرسد
” آیا نمی‌بینید که به حق عمل نمی‌شود و به باطل عمل می‌شود؟” پس او اهل « دیدن و رویت» بوده؛ اکثرا چشم دارند ولی به نفعشان نیست ببینند؛
۲. برای اینکه بفهمیم اگر او در زمان امروز بود، چه می‌کرد؛ لازم است ببینیم در زمان خودش چه کسی بوده؛ یعنی برویم دنبال تاریخ بی خرافه
۳. نگاه‌های موجود به واقعه عاشورا
الف) سنتی – اسطوره‌ای – هویتی
ب) حکومت خواهانه (مرحوم صالحی نجف آبادی – شهید جاوید)
ج) امر به معروف و نهی از منکر (مرحوم مطهری -حماسه حسینی)
د) شهادت طلبانه (مرحوم شریعتی – حسین وارث آدم)
و) عرفانی (مولوی – کجایید ای شهیدان خدایی)
۴. کسیکه تاریکی را ادراک کرده، نیاز به جراغ دارد (ان الحسبن مصباح الهدی)
۵. کسیکه در راه مانده، نیاز به راهنما را ادراک می‌کند (و سفینه النجاه)
۶. نمی‌شود کسی از حضرت حسین صحبت کند و دو مفهوم برایش تحلی نکند:
وفاداری/ خیانت
عزت/ ذلت
۷. رنگ بیرونی عزادار حسینی شاید مشکی باشد ولی درون چنین انسانی لازم است نورانی باشد؛ او برلی زینب نمی‌گرید که بعدش با زن و دختر خودش و مردم بی ادبی هم بتواند کند.
۸- همه امامان، ذوب در رسول الله هستند و او ذوب در توحید است؛ نه رسول نه وصی، مقصد نیستند، این بزرگواران چراغ راهی هستند که ختم به احدیت و واحدیت می‌شود. پس امام حسین شفا نمی‌دهد، خداست که هوالاول و الاخر و الظاهر و الباطن؛ جان اباعبدالله را با شرک خفی خویش نیازاریم.
