در فيلم جهان با من برقص (كارگردان سروش صحت) ديالوگ سنگينى بين دو دوست درمی‌گيرد كه يكيشون مرد تلخ شكست خورده‌ای است در زندگى كه جز كنايه زدن كارى ندارد و ديگرى مردی است كه احتمالا بى‌ارزشى ناشی از قد كوتاه و سر طاس را مبدل به كارخانه و ثروت و … كرده است.
مرد شكست خورده (با بازى جواد عزتى) از كركِر خنده زن جوان رفيقش و غمزدگى خودش لجش دراومده و اختلاف سنى رقيقش را به رخ می‌كشاند و می‌گويد اين پول توست كه رابطه را حفظ كرده نه ويژگی‌هاى خودت؛
جواب رفيقه ولى حيرت‌آور است:
اين بنز و كارخونه و … ادامه خود من هستند (ego extension) يعنى باز اين منم كه در اين اشيا تسرى پيدا كرده‌ام؛ چگونه تو می‌خواهى نمادهاى من را از خودم تفكيك كنى؟
👈نكته مهم البته اينجاست كه خود فرد لازم است مراقب باشد كه با داشته‌هايش هويت يابى نكند؛ بقيه اشكال نداره تو را با دك و پزت ببينند، اما خودت نبايد با ماسك‌ات يكى بشوى؛
“فرديت” تو نبايد اينقدرها تحت تاثير اشياى تو قرار بگيرد، تنها اينگونه است كه از داشتن‌هايت می‌توانى لذت هم ببرى؛
مال و منالمان بايد در ذيل ما تعريف بشوند نه برعكس،
مخلص
✔️ يك بار ديگه دمت گرم آقا صحت
