📝 پرسش:
دخترى ۳۱ ساله ام، تحصيلاتم كارشناسى است و لااقل از نظر خودم ظاهر مناسبى دارم. شرايط كارى خوبى دارم و از نظر اقتصادى هم شرايط خانوادگى متوسط به بالايى دارم اما چند وقتی است در ديد و بازدیدهاى فاميلى حرف هاى مستقيم و غيرمستقيم درباره ازدواج نكردنم شنيده ام. البته موقعيت هاى ازدواج برايم پيش می آيد اما باب دلم نيست.
✍️ پاسخ دکتر شیری:
شما تحت فشار هستيد و مغز آدم در اين شرايط تحت تاثير ترس بهم می ريزد و وقايع را درست از هم تفكيك نمی كند. توصيه ام اين است كه به خانواده تان بگوييد در اين باره يك حمايت دقيق از شما بكنند كه كسى اجازه نداشته باشد با نصيحت هاى بی موردش شما را بهم بريزد، حتى اگر نيت خيرخواهانه اى داشته باشد.
نگاه شما به ازدواج و چرايى آن به نظرم مساله دار است. ازدواج، حداقل هايى از مطلوبيت دو نفره را نياز دارد . از مطلوبيت ظاهرى و جذابيت گرفته تا مشابهت هاى اقتصادى و اخلاقى. دو نفر بايد بتوانند با يكديگر خوش باشند. حداقل در مدت آشنايى پيش از ازدواج بتوانند تصور كنند كه بيشتر مواقع در آينده با هم راحت باشند و صميمى. در اين صورت اشكالى ندارد چند روز هم در ماه به هم اخم كنند و حتى چند روز هم معمولى باشند اما حتما بايد در ماه، روزهاى خوب هم بين يك زن و مرد باشد تا زندگى مشترك پيش برود. بنابراين با جرات بيشتر می توانم بگويم كه شايد براى شروع زندگى مشترك عشق رويايى ضرورى نباشد. اكثر زوج هايى هم كه با عشق هاى فيلم هندى زندگی شان را شروع می كنند، در كمتر از۹ ماه الى ۳ سال به سطوح معمولى هيجان عشقى می رسند و متاسفانه چون اكثرشان بلد نيستند با هيجان هاى معمولى ارتباط چه كنند، دچار استرس هاى شديد عاطفى و حتى طلاق می شوند!
شايد شما رفتارى ضدمرد هم داشته باشى. تركيبى از خجالت و حمله و بی تفاوتى و حتى تحقير پنهان. شايد مردها را می ترسانى و كسى هم نيست كه اين رفتارت را به شما نشان بدهد. يا شايد هنوز با زنانگى خودت كنار نيامده اى. يعنى بخش هايی از وجودت را كه شامل جذابيت و مطلوبيت دخترانه است، به دلايل كارى و شايد اجتماعى كه اطرافت هست، سركوب كرده اى.
