ديروز شصت ساله شديد،
در ذهن من شاگرد كه پانزده ساله شاگردى نزدتان می‌كنم، شما هميشه هزارساله‌ايد، انگار بارها و بارها زندگى كرده‌ايد؛
سختى ميانسالى را در مجاورت با شما طى كرديم و می‌كنيم،
صاحب و مبدع خط معلى در جهان هنر هستيد، استاد فوق ممتاز نستعليق بوديد و هستيد، اينها البته همه ظاهر امر است،
شما غواص ظرائف و لطائف معارف حقه در ميان كتب معرفتى جهان اسلام هستيد،
در صيادى معنا، تقرير و تبيين مفاهيم سنگين معرفتى، كمتر كسى به زبردستى حضرتعالى يافته‌ام،
با معرفتيد ، اهل مجيز و پوشاندن حق نيستيد كه از قِبلش درهم و دلارى نصيب ببريد كه می‌دانم اگر چشم می‌بستيد و سكوت می‌كرديد، شما را بر سر می‌بردند اما بر مشى اباعبدالله مانديد، آزادمرد.
متواضعيد، شوخ، اهل تكنولوژى
بارها سر درس، اختلاف نظر اين شاگرد ناچيز را با درايت گوش کرديد و درس معلمى بر ما داديد،
اميدوارم به نفس پاك صاحب گلشن راز و صاحب مثنوى و صاحب فصوص الحكم، جانتان گرم و روشن براى ما مردم بماند
ميلادتان بر ما مبارك كه هم عصر شماييم استاد حميد عجمى، بچه قلهك!
