ديروز شصت ساله شديد،در ذهن من شاگرد كه پانزده ساله شاگردى نزدتان می‌كنم، شما هميشه هزارساله‌ايد، انگار بارها و بارها زندگى كرده‌ايد؛سختى ميانسالى را در

هميشه با تعجب و حيرت فراوان كليپهاى موج سوارى ورزشكاران را ميبينم؛ ديدن موج بزرگ به اندازه كافى وحشتناك هست برام چه برسد ببينم يكى

دو سه سال قبل ، رفته بودیم خاکسپاری مادر یکی از دوستان، یهویی هم قبرکن هم مداح بالاسر خاک ابراز محبت کردند و تاکید که

تو يك محفلى نشسته ام ؛آقاى جوانى از خاطرات فروشندگى در داروخانه تعريف ميكرد ؛“شب جمعه اى، آقايي ژنده پوش و هپلى اوند تو داروخانه

عزیزانی که تذکر آیین نامه ای داده بودند درباره عدس پلو و تن ماهی و شکر؛بفرمایید شامی پوک و بربری و چای شیرین… بعله…اینو چی